Publicystyka

– Uważam, że należy podążać za pragnieniami i starać się je realizować, o ile nie godzą w dobro innych ludzi. Bowiem szczęście budowane na nieszczęściu kogoś innego, nie smakuje tak, jak powinno. Konfucjusz miał złotą regułę etyczną, która mówi „nie czyń innym tego, czego nie chcesz, by czynili tobie” i ja się z nią zgadzam. Pragnienia tak, ale nie ze szkodą dla innych – mówi Katarzyna Grabowska, autorka książki „Miłość wbrew regułom".  czytaj dalej

– Człowiek, w dużym uproszczeniu, jest automatem, który ma w sobie zapisanych wiele kodów zachowań, które następują po naciśnięciu odpowiedniego guzika. To, że ktoś w sytuacji zagrożenia zareaguje ucieczką, a ktoś inny stanie do walki, nie jest świadomym wyborem, ale konsekwencją tego, co znajduje się w jego kodzie genetycznym, tego, jak był wychowany, z kim dorastał, a także tego, co spotkało go w życiu. Niestety może się zdarzyć, że zadawanie bólu czy śmierci jest jednym z zachowań, będących konsekwencją przeżytych traum. Nie stanowi to oczywiście wytłumaczenia i rozgrzeszenia, ale dobre rozpoznanie przez biegłych psychiatrów jest ważne przy wymierzaniu kary. Należy oddzielić tych, którzy będąc bestiami, stali się zarazem ofiarami własnych przeszłości od tych, którzy sięgnęli po zło z zimną krwią i wyrachowaniem. Jest to aspekt bardzo ciekawy z socjologicznego i naukowego punktu widzenia, ale nie zmienia faktu, że osoby takie winny być separowane od reszty społeczeństwa – mówi Ludwik Lunar, autor powieści „Za nasze grzechy". czytaj dalej

– Moja bohaterka jest osobą, na którą można liczyć, jest też oddana temu, co robi i wartościom, w które wierzy. Ale również, jeśli zajdzie taka potrzeba, potrafi „ustawić kogoś do pionu” i nie zawsze jest wtedy łagodna. Lubię w niej także to, co zapewne niektórych może drażnić: bezpośredni sposób bycia, chodzenie własnymi ścieżkami i nieuginanie się pod naciskiem innych osób. W zależności od tego, jak na to spojrzeć, mogą to być zarówno zalety, jak i wady. Choć tych ostatnich Sułecka ma jeszcze kilka. Ma też swoje problemy, demony, z którymi mierzy się każdego dnia – mówi Małgorzata Łatka, autorka książki „Negocjatorka".  czytaj dalej

– W analizie dawnych wydarzeń najcenniejsze jest to, co wyniesiemy z nich na przyszłość. Historii już nie zmienimy, lecz warto się na niej uczyć – mówi Katarzyna Kielecka, autorka dylogii „Księżyc nad Vajont". To powieść, której akcja toczy się dwutorowo – w Łodzi i we włoskiej dolinie Vajont, gdzie w październiku 1963 roku doszło do tragedii. Gdy runęło zbocze góry, miliony ton skał wyparły wodę ze sztucznego zbiornika utworzonego przez tamę, a woda stworzyła 250-metrowe tsunami, które zmyło z powierzchni ziemi okoliczne miasteczka, zabijając prawie 2000 osób.  czytaj dalej

Sny to fascynujące zjawisko, ale czasem mogą one zawładnąć naszym życiem. Uciekanie w nie może okazać się niebezpieczne i nieść konsekwencje nie do przewidzenia. O swojej książce „Spotkamy się we śnie" opowiadają Jolanta Kosowska i Marta Jednachowska.  czytaj dalej

– Płakałam przy tej książce, ale znacznie więcej płakałam dużo wcześniej, zanim ona powstała. Nie byłabym w stanie jej napisać, gdybym nie poukładała sobie wszystkiego w sercu. Wiedziałam, że kiedy ją napiszę, wszystko się zmieni. Wyjawiłam niewygodne prawdy. Takie, które zamiata się pod dywan i siedzi cicho. Wiem, że przyniosłam wielu osobom ulgę na sercu, ale też wiele osób po prostu się obraziło. Tłumaczę to tak, że ci drudzy zwyczajnie nie są jeszcze gotowi na to, aby stanąć w prawdzie. Każdy dojrzewa we własnym tempie. Są też tacy, którzy nie dojrzewają nigdy i też trzeba być na to przygotowanym. Ja byłam przygotowana. Liczyłam się z tym. I dobrze! Bo teraz, gdy wichry wieją i wszystko dookoła mnie wiruje, ja stoję w samym środku spokojna. Wiem, że nic mi nie grozi, bo znam swoją prawdę. Jestem jej wierna. Wierność swoim przekonaniom i życie w zgodzie z nimi daje nam pokój serca – mówi Anna H. Niemczynow, autorka książki „Ciche cuda" czytaj dalej

– Winnym zbrodni jest zawsze ten, który ją popełnił. O zbrodniach trzeba mówić, trzeba je nagłaśniać, trzeba w ten sposób przestrzegać, uczyć, ale można to robić kulturalnie i delikatnie, co zostało już dowiedzione przez wielu polskich podcasterów kryminalnych, którzy wspaniale wykonują swoją pracę i rzetelnie podchodzą do tematu – mówi Paulina Stępień, autorka książki „Piękna Zośka. Sztuka zbrodni" z serii „True Monsters". czytaj dalej

– Krowodrzy poświeciłem, jak do tej pory, siedem swoich książek, w tym trzy powieści kryminalne. Tu czuję się najlepiej, także w kontekście literackim. Poruszam się po dzielnicy, którą znam dobrze, a przez to tło powieści staje się zdecydowanie bardziej wiarygodne. Każde miasto czy dzielnica posiada swój indywidualny charakter, specyficzny klimat, a moją intencją jest to, aby każdy czytelnik poczuł go i w ten sposób poznał miejsce będące moim centrum życiowym. Kornel Rączy nie przeprowadziłby się stąd za żadne skarby – mówi Janusz Mika, autor książki „Szkielet". czytaj dalej

– Dzieci lubią słodycze, a większość owoców ma w sobie słodycz, zatem myślę, że łatwo namówić dzieci do próbowania nowych owocowych smaków. W dodatku owoce są piękne. Ładnie pachną, mają interesujące kolory, kształty, smaki, różną wielkość, twardość, mnóstwo zalet, które starałam się oddać w rymowankach właśnie dlatego, by dzieci z chęcią próbowały nowych smaków i miały świadomość, że jedzenie owoców przyniesie im wiele korzyści – mówi Anna Ficner-Ogonowska, autorka książki „Sprawki truskawki i inne owocowe sekrety".    czytaj dalej

– „Szewcowa" to historia sąsiadów mojej babci, ludzi z sąsiedniej ulicy. Cała okolica żyła wtedy tymi wydarzeniami, bo i ich bohaterowie byli niezwykli. Jeszcze przez wiele lat opowiadano, że żyła na biednych wtedy Bałutach kobieta, która do kościoła chodziła w futrach, obwieszona złotem. Pamiętajmy, że wtedy nie było celebrytów, bohaterami plotek i obmowy stawali się wtedy często ci, którzy po prostu mocno się wyróżniali – mówi Justyna Stasio-Siga, autorka powieści „Szewcowa".  czytaj dalej