To, co nas łączy
Adrianna Klara Kłosińska

"To, co nas łączy" to debiutancka powieść Adrianny Klary Kłosińskiej. Niestety, jak dla mnie, jest to debiut niezbyt udany. Głównymi bohaterami jest dwoje młodych ludzi, Atalia i Henrik. Atalia jest dziennikarką. Niedawno rozstała się ze swoim partnerem, który ją zdradził i zostawił dla innej kobiety. Atali ma dwoje wspaniałych, oddanych przyjaciół, Mikaela i Liv. Zawsze mogą wzajemnie na siebie liczyć i się wspierają. Henrik zajmuje się rodzinnym różanym interesem. Bardzo lubi swoją pracę, doglądanie i pielęgnację róż, a później układanie z nich pięknych bukietów. Henrik jest wesołym, pozytywnym człowiekiem, który zaraża innych swoim optymizmem. Jednak wewnątrz wciąż zmaga się z traumatycznymi wspomnieniami. Atalię i Henrika łączy to, że oboje wychowywali się bez ojca. Każde z nich na pewnym etapie dzieciństwa straciło tatę, chociaż powody tego były inne. Para poznaje się gdy Atalia zjawiła się w kwiaciarni Henrika, aby poinformować, że nie życzy sobie, aby dostarczano jej kolejne kwiaty przesyłane w ramach przeprosin od byłego, niewiernego partnera. Atalia i Henrik zaczynają się spotykać. Oboje ostrożnie podchodzą do nowej znajomości. Ich relacja rozwija się powoli, niespiesznie. Z czasem pojawia się między nimi prawdziwe, gorące uczucie. I gdy wszystko wskazuje, że nastąpi "i żyli długo i szczęśliwie" , Henrik odkrywa pewną rodzinną tajemnicę, która jest ściśle związana z rodziną Atali. Mężczyzna nie wie co ma zrobić ze zdobytą wiedzą, Atalia z kolei nie wie dlaczego Henrik zerwał kontakt. Szykuje się odkrywanie tajemnic przeszłości i rozdrapywanie starych ran. "To, co nas łączy" jak dla mnie jest wielkim rozczarowaniem. Cała fabuła jest dość prosta, nudna i przewidywalna. Może udało by się uratować tę historię i obronić tę książkę, gdyby nie koszmarny styl w jakim jest napisana. Każdy rozdział to przedstawienie perspektywy Atalii lub Henrika. Z tym, że rozdziały nie są podpisane, nie ma też konkretnej reguły w jakiej następują, naprzemienności, dlatego najczęściej dopiero po kilku pierwszych zdaniach można się zorientować czyją perspektywę przedstawia dany rozdział. Dodatkowo w czytaniu przeszkadza cała masa, jak dla mnie, zbędnych, przydługich opisów, nic nie wnoszących do fabuły. A już najbardziej irytujące było to, że wspomniane opisy znajdują się również w trakcie dialogów między bohaterami. Czyli np. Atalia wypowiada zdanie, po czym następuje opis na 3/4 strony m.in. o tym co się dzieje dookoła, jaka jest pogoda, jak zakłada włosy za ucho i dopiero później pada odpowiedź Henrika. Strasznie się męczyłam czytając tę książkę. Momentami łapałam się na tym, że wręcz przysypiam. Myślę, że historia sama w sobie mogła by być nawet dosyć ciekawa, gdyby nie to jak całość została skonstruowana. Dlatego raczej nie polecam. No chyba, że ktoś cierpi na bezsenność i potrzebuje czegoś co sprawi, że powieki zaczną się kleić, wtedy ta książka faktycznie może pomóc.

Informacje dodatkowe o To, co nas łączy:

Wydawnictwo: Filia
Data wydania: 2019-04-10
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788380756625
Liczba stron: 400
Dodał/a opinię: monia89

Tagi: bóg Literatura obyczajowo-rodzinna