Kiedy czytamy rozwijamy wyobraźnię, powiększamy zasób słownictwa... Teraz można wybierać w książkach. Jest ich całe mnóstwo i wciąż przybywają nowe. A ile dopiero rodzi się w myślach pisarzy? Warto wybierać mądre powieści, które czegoś nas uczą, coś wnoszą do życia. Do grona takich tytułów chcę zaliczyć „Czas burzy”. To kontynuacja wydanej w 2014 roku książki pt. „Czas tęsknoty”. Historia, wojna wszystko co najgorsze a pośrodku miłość, czyli coś najpiękniejszego. Bez dwóch zdań. Druga część mogłaby być gorsza. Wiadomo, jak to bywa. To, co najlepsze przelane na papier i zamknięte w kartach pierwszej części. Jednak w tym przypadku nic takiego nie ma miejsca. Autor z doskonałą, tą samą lub nawet większą precyzją kreuje świat dla bohaterów zarówno w „Czasie tęsknoty” jak i „Czasie burzy”. Dbałość o realizm w książce jest niesamowicie ujmujący. Opisy bardzo realistyczne. Grzegorzewski wykonuje kawał dobrej roboty spisując tę historię. Choć prawda miesza się tutaj z fikcją, osobiście miałam wrażenie, że wszystko miało miejsce naprawdę. Byłam niemalże pewna, podczas lektury, iż gdybym wpisała w Google „bohaterowie książki Adriana Grzegorzewskiego” wyskoczyłyby mi ich fotografie, notki biograficzne. Rzadko mi się zdarza, żeby przez tak długi czas nie móc wyjść z podziwu nad powieścią, powieściami.
W „Czasie burzy” sądziłam, że wszystko pójdzie w tę stronę a nie w tamtą. Tamta była mniej pożądana i właściwie majaczyła tylko gdzieś w myślach trochę wypierana. Myślałam, iż pisarz, co często się zdarza, myśli podobnie. Grzegorzewski jednak postanowił zaskoczyć swoich czytelników, bo pewnie nie tylko mnie. Miłość Swiety i Piotra wciąż jest wystawiana na próbę. Jak w czasie trwania wojny ją rozwijać? Jest to trudne, wręcz można powiedzieć niewykonalne... Los jednak obdarza ich szansą na wspólne życie. Odnajdują się w 1944 roku w Warszawie i próbują budować codzienność. Nie jest to proste, gdyż Piotr działa w konspiracji co oznacza nie tylko uczestnictwo w konfliktach zbrojnych co jest równoznaczne z narażeniem życia, ale także kontakt z Eriką...
Byt głównych bohaterów jest trudny, jak każdego innego, któremu przyszło żyć w czasie wojennej zawieruchy. Swieta i Piotr mają coś niezwykle cennego, bardzo potrzebnego w takim ciężkim momencie. Miłość. Dzięki niej żyją, walczą o przetrwanie. Wciąż wierzą, że dane im będzie posmakować normalnej egzystencji. Sądzę, że gdyby autor pokusił się o kontynuację ich losów i obsadził je w teraźniejszości, bohaterowie byliby szczęśliwi, dbaliby o miłość, o każdą chwilę spędzoną razem. Ludzie, którzy przeżyli piekło są najbardziej wdzięcznymi za wszystko istotami na ziemi.
„Czas tęsknoty” i „Czas burzy” to wspaniałe, mądre powieści z przesłaniem. Będą stanowiły nie tylko wyborną rozrywkę ale także skłonią do refleksji nad własnym postępowaniem. Jest szansa, że dzięki nim docenimy to, co mamy. A posiadamy tak wiele dóbr, za jakie powinniśmy być wdzięczni. Żyjemy w wolności, możemy kochać, budować relację bez towarzyszącego naszym bohaterom, lęku.
Gorąco polecam!
więcej
Informacje dodatkowe o Czas burzy:
Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2017-04-26
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 372
Dodał/a opinię:
Agnieszka Miśkowiec
POLECANA RECENZJA
CZAS BURZY
Czas burzy stanowi kontynuację losów bohaterów powieści Czas tęsknoty, jednak wprowadzenie pozwala na szybkie poznanie fabuły pierwszego tomu cyklu lub jej odświeżenie. Później już akcja rozwija się bardzo szybko. Oto powracamy we wspomnieniach do tragicznych wydarzeń na Wołyniu, które wpłynęły na losy Swiety i Piotra. Tym razem na pierwszy plan wysuwa się przyjaciółka głównej bohaterki – Marta, która powraca do rodzinnej wioski, teraz już zajętej przez okupantów. Jej dawny dom jest teraz szkołą dla ukraińskich dzieci, grób ojca stoi zarośnięty, mieszkańcy przyglądają się jej z wrogością. Tylko jedna osoba odnosi się do niej życzli...
więcej
Kup książkę Czas burzy
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Inne książki autora
Czas tęsknoty
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Historia, która na długo pozostaje w pamięci. Jest upalne lato 1939 r. Młody warszawiak Piotr Ochocki przyjeżdża do Bedryczan, małej wioski na Kresach...
