Żony Gniewu
Joanna Jodełka

Autorkę najbardziej lubię za jej poczucie humoru w książkach, gdzie nawet dramatyczne sytuacje bywają zabawne. Mi początek, kiedy byłe zony się przedstawiały przypominały film Kogel Mogel, kiedy to ciocia tłumaczyła , że dziewczyna jest siostrą cioteczną od strony stryjenki ciotki jej drugiego męża, czy jakoś tak to było. Niby było proste, ale powtórzyć już nie szło:-) To część trzecia i choć jest kryminałem, to jednak chyba w najbardziej delikatnej wersji. Bardziej widziałam tu czystą komedię w której główna rolę grały siostry Raj. Oczywiście tak naprawdę niby wiedzą o sobie wszystko, lecz zaczynają się pojawiać tajemnicze telefony, podsłuchane rozmowy i widzimy, że jedna przed drugą coś ukrywa. W momencie, kiedy przypadkiem pojawiają się na planie filmowym w Gniewie dochodzi do tajemniczej zbrodni. Tutaj zainteresowani zaczną pojawiać się niczym mrówki, każdy jest wszystkiego ciekawy. Siostry postanawiają, że dowiedzą się prawdy na temat tajemniczej śmierci mężczyzny. I teraz powinno być smutno i poważnie, ale jest wesoło i zabawnie. Ktokolwiek jest na tym planie bywa podejrzany. Postacie są zdenerwowane i chętniej rzucają winą na innych, niż siebie. Nie wierzyłam, by osoba, która była potrzebna na planie filmowej, ale była do zastąpienia, mogła zginąć z jakiegoś ważnego powodu. Jego zajęcie było mało przejmujące, ale najwyraźniej komuś bardzo przeszkadzał. A może zginął z przypadku? Autorka bardzo dokładnie nam opisuje kto co robił, lecz czy on mógł zawinić, to już koncepcji brak. Możemy się tego domyślać, ale ja i tak nie trafiłam. Od połowy książki sprawy bardzo przyspieszają, mamy podkręconą atmosferę i czym prędzej chcemy doczytać ją do końca. Jakakolwiek podpowiedź pada, to zawsze mogą to być dwa różne wyjścia. Postacie niby różne, ale jakoś ich sposoby wypowiedzi bywają podobne. Spodobała mi się tu scena, kiedy jedna proponowała drugiej przymiarkę trumny:-) Według mnie warto ją przeczytać. To seria niezależna, ale lepiej się ją czyta po kolei. Rozdziały są dłuższe i krótsze zakończone niewiadomą. Nieco jakby dawniejszy klimat, ale bardzo poprawi humor:-)

Joanna Jodełka po raz trzeci oddaje w ręce czytelnika przygody sióstr Raj. Tycjana, konserwatorka zabytków i Angelina charakteryzatorka znowu będą w samym środku kryminalnej zagadki.

Gniew, historyczne miasto, to tam pewien reżyser nagrywa film o miłości króla Sobieskiego do Marysieńki. Okazuje się, że ten reżyser to były mąż Angeliny, która pracuje przy filmie jako charakteryzatorka, jednocześnie opiekuje się swoją pasierbicą. Tycjana razem z ciocią Józefiną również jest w Gniewie, a kiedy nastolatkowie znajdują ciało młodego rekwizytora zakłute w dyby, wiedzą już, że kroi się grubsza sprawa. Na pomoc rusza zawieszony policjant Jarota...oj będzie się działo.

Jeśli znacie siostry Raj to wiecie czego można się po nich spodziewać, jeśli nie to polecam zacząć od pierwszego tomu. Autorka jak w poprzednich częściach uwikła czytelnika z zagadkę kryminalną, ale zanim dojdzie do jej rozwiązania, pojawi się też dużo śmiechu. To wszystko będzie się działo na dobrze nakreślonym tle historycznym.

Książka lekka, zabawna, poprawiająca humor. Idealna na odstresowanie się po ciężkim dniu. Polecam całą serię ponieważ warto poznać siostry Raj i ich postrzelone pomysły.

,,Żony Gniewu" Joanny Jodełki to tom trzeci serii lekkich kryminałów o zabarwieniu humorystycznym, w których główną rolę grają siostry Raj. Książkę mimo to można czytać jako osobną powieść, co i sama uczyniłam. Fabuła tej historii toczy się w małym pomorskim miasteczku Gniew, w którym główną atrakcją jest zamek krzyżacki z pałacykiem Marysieńki. I właśnie tam powstaje film, romans historyczny o Marysieńce i Sobieskim, co jest dobrym pretekstem, by wpleść pomiędzy główne wątki ich historię prawdziwą. Samo miasteczko i jego zabytki przedstawione w książce też robią spore wrażenie, są opisane zgrabnie i uroczo. Głównymi postaciami są siostry Raj, jakże różne od siebie kobiety, które są na miejscu, gdy zostaje tam odkryte ciało członka ekipy filmowej. Zbrodnia jest dziwna i podejrzana, więc siostry zaczynają węszyć. Ich perypetie na mocno zajmują, przyciągają czytelnika, choć śledztwo jakby nie jest tu tematem, który cały czas jest na planie pierwszym. Historia pełna jest różnorodnych postaci, szczególnie tych związanych z branżą filmową, a każdy z nich opatrzony jest tak indywidualną cechą (która jest równocześnie podkoloryzowaną przywarą ludzką), że czytelnik łatwo kojarzy kto jest kim. Sama historia również jest bogata w zabawne sytuacje, które nadają lekturze przyjemnego, wesołego klimatu. Mamy więc wątek filmowy, historyczny, jest też mały wątek sztuki - idealny dla tego miejsca i zawodu jednej z sióstr. Dobrze się przy tej lekturze bawiłam, z pewnością nie jest to moje ostatnie spotkanie z siostrami Raj! Polecam tym, którzy mają ochotę na ciekawą, lekką historię kryminalną!