Szum wspomnień
Natalia Nowak-Lewandowska ;

Pielęgnowanie dobrych wspomnień i tworzenie przestrzeni dla nowych daje nam powieść „Szum wspomnień" Natalii Nowak - Lewandowskiej.
  Weronika opłakując śmierć narzeczonego, jedzie do Kołobrzegu, by tam mierzyć się z bolesnymi przeżyciami i nabrać dystansu. Tymczasem przewrotny los sprawia, że poznaje mężczyznę, który ma swoje tajemnice.
  Szeroko pojęta żałoba staje się główną bohaterką osobliwej historii. Nie zawsze słodka narracja nabiera przykrego charakteru. Rozpacz, brak umiejętności wyrażania uczuć, pretensji, jak należy przeżywać tęsknotę. Forma, jaką przybiera często bezsilności w obliczu smutnych wydarzeń stanowi dla czytelnika trudną drogę. Pokazuje, że żałoba to nie jest proces liniowy i nie ma ustalonego czasu na jej trwanie. Na szczęście jest zachowana równowaga i w pochmurnym świecie, gdzie śmierć jest kropką po życiu, dostrzegamy światełko w tunelu. Dyskretnie pojawia się nadzieja i nowe cele, które sprawiają, że jesteśmy ciekawi dalszych losów Weroniki. Angażujący obraz twardej rzeczywistości ustępuje miejsca wątkowi romantycznemu w nadmorskim klimacie. Finezyjnie wpleciona metamorfoza postawy kobiety wobec nowej znajomości. W ładnym stylu z wieloma przemyśleniami i całą gamą odczuć ukazuje proces całkowitej akceptacji, oswojenia i pokonania rzeczywistej sytuacji. Można zatracić się w tej opowieści, choć przepełnionej bólem udowadnia, że zawsze jest szansa na nowe życie.
  Powieść ta w subtelny sposób dotyka traumatycznej pustki, rozprawiając się z optymizmem na lepszy czas.

Choroba odzierająca z godności.

Śmierć.

Za wcześnie. Za szybko. Niesprawiedliwie. 

Samotność. Pustka. Utrata nadziei. 

Emocje schowane pod skorupą.

Wspomnienia zamknięte na dnie głębokiej szuflady.

Żałoba. Ból. Cierpienie. Gorycz porażki. Przerażające sny. 

Jak nauczyć się żyć po stracie? 

Każdy ma swoją drogę przejścia żałoby. Każdy potrzebuje do tego przestrzeni.

 To nigdy nie jest proste.

Autorka rozłożyła na czynniki pierwsze przeżywanie żałoby przez Weronikę.

Nie płakała. Zawieszona pomiędzy życiem i śmiercią, nie potrafiła pogodzić się z wydarzeniami, na które nie miała wpływu. 

Machinalnie wykonywała wszystkie prozaiczne czynności.

Trudna to jest historia. 

Smutna, pełna wzruszeń, refleksji, wewnętrznych dramatów. Brak akceptacji sytuacji powodował frustrację. Brak wyrażenia swoich emocji pogłębiał ból i niezrozumienie.

Wszechświat zawsze daje nam kolejną szansę na rozpoczęcie czegoś od nowa. Musimy tylko tę szansę dostrzec

"Każdy z nas jest inny, wy­jąt­kowy i nie­po­wta­rzal­ny. Przy­nosi na świat coś, czego nie ma inna osoba, ob­da­rza tym, czym po­trafi".

"Szum wspomnień" porusza temat bliski nam wszystkim .Śmierć jest nieodłączną częścią życia . Kiedy umiera bliska osoba, dla tych którzy pozostają świat zatrzymuje się i zmienia .Odczuwamy pustkę. W głowie pędzą jak szalone tysiące myśli, pytań, nastroje, emocje. Często mamy poczucie zagubienia, niedowierzania, zaprzeczania, rozpaczy, lęku i gniewu. Musimy sobie z tym poradzić przeżywając żałobę.

"Nie zawsze trzeba dawać sobie radę ze wszystkim, a bycie dzielnym to wytarty frazes, który może przynieść więcej złego niż korzyści ".

Weronika żyje po swojemu ,trzymając się utartych schematów . Gdy na jej drodze staje Witek świat nabiera barw i kolorów . Planowanie ślubu przerywa wiadomość o chorobie mężczyzny. Walka o każdy dzień i zdrowie kończy się tragicznie. Weronika wpada w rozpacz i stan odrętwienia . Ból który jej towarzyszy jest nie do opisania. Przyjaciółka Agata i szef namawiają ją na urlop w Kołobrzegu ,miejscu do którego kobieta wraca co roku . Niespodziewana pomyłka recepcji hotelu prowadzi do poznania Sebastiana. Mężczyzna będzie jednym z tych , który nie osądzał... Co wydarzy się w życiu kobiety? Czy wyjazd wyrwie ją z odrętwienia i popchnie do działania ? Jaką rolę w tym wszystkim  odegra Sebastian? Czy z utratą bliskiej osoby można sobie poradzić ? 

"Ból,który teraz mi towarzyszył,był inny od poprzedniego,ten sięgał głębiej. Uświadomienie sobie zachodzącej nieodwracalnej zmiany w moim życiu,takiej,na którą nie miałam wpływu,dotknęło najbardziej wrażliwej struny".

„Szum wspomnień” pokazuje ,że pogodzenie się z końcem pewnego etapu daje nam możliwość na coś nowego.Otwartość na nową rzeczywistość jest bardzo ważna, aby zakończyć czas żałoby.Czas przeżywania straty dla każdego może być inny. Statystycznie to około roku. Jednak każdy z nas jest inny i czas się wydłuża, lub skraca. 

Po stracie życie nie będzie już takie samo, będzie inne. I akceptacja tego jest kluczowa.

Autorka podjęła się ważnego tematu,pokazując nam też jak osoby dotknięte stratą są postrzegane przez otoczenie . Mi osobiście ta historia pokazuje ,że otwartość na ból po stracie i zrozumienie, że wszystkie emocje i zachowania, które się dzieją są ważne, niezbędne, aby żałoba mogła się zakończyć. Nie oznacza to ,że zapomnimy o tej osobie ,ona zawsze będzie z nami...

 "Delikatnie popchnęłam szufladę,która zamknęła się cichym kliknięciem. Kiedyś ten dźwięk przynosił cierpienie ,teraz go oswoiłam".