Trzecia część opowieści o polskich babkach wiejskich, akuszerkach i położnych, walczących z gusłami i zabobonami w świecie, w którym cud narodzin przeplata się z dramatem śmierci.
Sierpień 1939 roku, Edyta Żarska, wnuczka Kloci, po śmierci ojca i babci nie decyduje się opuścić kraju razem z krewnymi i zostaje sama w odziedziczonej po ojcu kamienicy w centrum Warszawy. Cudem ocalona podczas nalotów próbuje jakoś żyć w okupowanej przez Niemców stolicy. Zgłasza się do Warszawskiej Szkoły Położnych i wkrótce zaczyna praktykę w szpitalu. Pomaga w opiece nad rannymi i w skrajnie tragicznych warunkach przyjmuje porody.
Po wojnie postanawia spełnić swe marzenie i zamieszkać w Cyprysowie, majątku, który do wojny był własnością jej krewnych. Oczywiście dawni właściciele nie mogą wrócić do kraju, a wszystko, co do nich należało, zostaje znacjonalizowane lub rozgrabione. W cyprysowskim pałacu, wieloletniej siedzibie rodu Kalskich i Żarskich, powstają mieszkania dla robotników. W całej okolicy nie ma ani lekarza, ani położnej. Edyta, bezdomna i pozbawiona środków do życia, rozpoczyna pracę na wsi.
Agnieszka Olszanowska - autorka kilkunastu książek dla dorosłych, dzieci i młodzieży. W swych powieściach porusza niebanalne tematy, a jej bohaterowie to ludzie ukształtowani przez trudne doświadczenia życiowe. Bibliotekarka z powołania i wykształcenia. Mama trójki dorosłych dzieci. Czas wolny spędza na łonie natury, pielęgnując ogród w rustykalnym stylu.
Informacje dodatkowe o Pogotowie nadziei:
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 2024-04-25
Kategoria: Historyczne
ISBN:
Liczba stron: 344
Kup książkę Pogotowie nadziei
Zobacz także
Pogotowie nadziei - opinie o książce
Ostatnia część czterotomowej opowieści o mieszkańcach Gradowa, ich radościach i smutkach, niespełnionych marzeniach i zawiedzionych nadziejach, rodzących...
Wyjazd mamy do sanatorium stawia na drodze Kari nie lada wyzwanie. Nie dość, że musi ratować dom przed zagładą, ujarzmić ponoć spokrewnione z nią dwa karaluchy...
Ocena: 6, Chcę przeczytać,
,,Pogotowie nadziei" to trzeci tom serii o polskich babach wiejskich, akuszerkach i położonych.
Gdy książkę tę zaczęłam czytać to nie mogłam przestać. Wszystko mi się w niej podobało. Od lekkiego i pięknego stylu pisania autorki po bohaterów. Ta cześć według mnie jest najlepsza ze wszystkich. Poświęcona jest Edycie Żarskiej, urodzonej w bogatym domu. Była ona wnuczką Klotyldy Żarskiej. Przed wybuchem wojny Edyta była harcerką. Rozpoczęła również nauki na położoną. W życiu dużo się działo i cały czas musiała zaczynać od nowa. Zarówno zawodowo jak i w sprawach uczuciowych. Zwłaszcza czasy powojenne były dla niej okresem gdy musiała się nauczyć żyć w Polsce Ludowej. W swoim życiu straciła wiele. Babcię, dom, możliwość nauki ... . Jednak nigdy nie poddała się i dążyła do realizacji swoich marzeń.
Akcja książki rozpoczyna się w 1939 a kończy się w latach 50 XX wieku. Przedstawione jest tutaj życie Edyty od młodej dziewczyny po kobietę, która odchodzi już na emeryturę.
Autorka ukazuje nam los położnych i kobiet w ciąży, którym przyszło rodzić w czasach wojny. W czas gdy wszędzie było brudno i niebezpiecznie. Wśród spadających bomb Edyta przyjęła na świat nie jedno nowe życie. Po wojnie również nie było łatwo. Może bardziej higienicznie, ale nadal nie tak jakby sobie tego życzyła główna bohaterka.
Znajdziemy tutaj wiele emocji. Od napięcia związanego z zagrożeniem wojennym, po niesprawiedliwość jaka panowała w Polsce Ludowej.
Bardzo polecam całą serię o polskich babach wiejskich, akuszerkach i położnych.