Ludzie w nienawiści
Krzysztof A. Zajas ;

Książka dobra, choć jak dla mnie trochę za rozwlekłe opisy i wewnętrzne wynurzenia głównego bohatera Krzyckiego.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W fabule powieści kryminalnej ,,Ludzie w nienawiści" odnalazłem wiele podobieństw odnoszących się do książek świetnych autorów, Zygmunta Miłoszewskiego, czy Katarzyny Bondy. Udało mi się także niestety znaleźć cechy wspólne z twórczością Katarzyny Puzyńskiej, której powieść pt. ,,Motylek" nie przypadła mi do gustu. Tak więc, na samym początku lektury tego kryminału, Krzysztofa Zajasa postrzegałem właśnie jako męską wersję Pani Puzyńskiej i wrażenia tego udało mi się pozbyć dopiero po przeczytaniu mniej więcej 1/3 powieści. Już wiele razy zwracałem uwagę na to, że osoba chcąca być postrzegana jako wiarygodny autor powieści kryminalnych, nie powinna pozwalać sobie na błędy dotyczące procedur związanych z pracą policyjną. Niestety Krzysztof Zajas nie ustrzegł się tych nieścisłości i w pewien sposób zdyskwalifikowało go to w moich oczach, jako autora doskonałego. Zdaję sobie sprawę, że nie każdemu czytelnikowi przeszkadza to, że autor wykazuje się brakiem znajomości kodeksu postępowania karnego, jeśli jednak autor ten decyduje się wkraczać na obszary związane właśnie z paragrafami, powinien robić to umiejętnie. Zastanawia mnie także pomysł opisywania pracy techników policyjnych, bez właściwego zgłębienia tej ciekawej profesji. Pomyślałem sobie także, że każdy autor w swych utworach chce wykreować rzeczywistość w taki sposób, aby jak najlepiej poprowadzić fabułę i stworzyć świat jak najbardziej realnym i rzeczywistym. Nie mogę więc zrozumieć, w jakim celu autor tworzy zdarzenia, które swą rangą urastają do miana groteski i w niezamierzony przez autora sposób, negatywnie wpływają na odbiór całości? Niedobrze jest także wtedy, gdy pisarz zapomina w jaki sposób przedstawił czytelnikowi pewne szczegóły fabuły w początkowych rozdziałach swojego utworu. Wmawianie czytelnikowi w dalszej części książki, że coś, co było białe, teraz będzie już czarne, nie wpływa niestety pozytywnie na wiarygodność całego utworu. Na szczęście błędów, których nie ustrzegł się autor nie jest aż tak bardzo wiele, aby doprowadziły do tego, że nie można czytać tej książki, nie pozbywając się z twarzy kpiącego uśmiechu. Na sam początek tej opinii wytoczyłem przeciwko autorowi najcięższe działa i celną salwą w pewien sposób zdruzgotałem jego ciężka pracę. Zamienię zatem teraz artylerię na słoiczek miodu i postaram się też trochę posłodzić. Gdyby wyeliminować wspomniane błędy (może niektórzy wcale ich nie zauważą?), otrzymamy powieść kryminalną, w której przemierzamy opisany w ciekawy sposób Kraków, oraz znajdujące się wokół tego miasta miasteczka i wioski. Prowadząc śledztwo z dającymi się szybko polubić policjantami, przemierzamy niezbadane ścieżki mrocznego i pewien sposób chorego, ludzkiego umysłu. Chcąc poznać wszystkie tajemnice w końcu zatracamy się w fabule i nie zważając już na wspomniane wcześniej niedogodności fabularne, konsekwentnie przekładamy kolejne strony książki. Chęć rozwikłania i poznania dogłębnie tajemnicy jest ogromna i w ten sposób, nie zważając na upływ czasu, pozostajemy w końcu we władaniu Krzysztofa Zajasa, który i tak na koniec daje nam przysłowiowego prztyczka w nos, pozostawiając rozwiązanie niektórych kwestii na kolejne tomy swojej ,,Trylogii grobiańskiej". Odczuwając na swoim nosie skutki tego zajasowego zagrania, będę czekał na kolejną część przygód dzielnych krakowskich funkcjonariuszy. Co najgorsze, będę bardzo martwił się o losy jednego z nich, choć wydaje mi się, że autor aż tak wielkiej krzywdy nie wyrządzi swojemu bohaterowi. Podejrzewam też, że autor wyeliminuje na przyszłość potknięcia, które uwierały mnie podczas tej lektury. Zapewne trzeba w tej kwestii sporo się napracować, ale wyjdzie to zapewne każdej ze stron na dobre. Właśnie tę prace należy wykonać aby w przypadku Krzysztofa Zajasa stać się autorem doskonałym. Oczywiście bardzo tego Panu Krzysztofowi życzę, zdając sobie jednocześnie sprawę, że drzemie w nim ogromny potencjał, który zostanie odpowiednio użyty w kolejnych powieściach. Ocena: 4,5/6

(Kliknij aby rozwinąć opinię)