Dusze czyśćcowe
Karol Fitrzyk

"Skompromitowany dziennikarz ucieka w góry, gdzie odkrywa mroczną tajemnicę i staję w obliczu siły gorszej od śmierci"

Jan Stec po uniewinniającej go rozprawie, w której został oskarżony o podwójne morderstwo, za namową byłej partnerki, Kamili, postanawia zaszyć się w urokliwym Krościenku nad Dunajcem. Chce przeczekać głośną aferę ze swoim udziałem i poukładać swoje sprawy. Jednak na miejscu okazuje się, że Jan, będący wprawionym alkoholikiem musi zmierzyć się nie tylko ze swoimi słabościami ale też demonicznymi siłami. Czy zasłyszana w lokalnym sklepie legenda o wilku jest prawdziwa? Z czym będzie musiał się zmierzyć Jan?

Książkę, którą chciałam wam dziś pokazać, to wyjątkowa lektura, przynosząca czytelnika do świata 'pomiędzy'. Podobnie jak czyściec - pomiędzy niebem, a piekłem - nasz bohater znajduje się na granicy, pomiędzy tym co realne, a tym co stanowi wytwór jego pijackiej wyobraźni. Czytając powieść, mamy wrażenie że razem z bohaterem uczestniczymy w jego wszechogarniającym obłędzie. Dzięki barwnej i opisowej narracji pierwszoosobowej że strony Jana, czujemy, widzimy i doznajemy, tego co on, co stanowi naprawdę ciekawe doświadczenie. Dzięki temu możemy wczuć się w rolę bohatera i wejść głębiej w jego psychikę, która z pozoru wydaje się być wypaczona udziałem alkoholu, jednak wraz z rozwojem wydarzeń, okazuje się że to wszystko nie jest dziełem przypadku. Ale żeby wam nie spoilerować - tu się zatrzymam. Fabuła zaskakuje i nie da się tak łatwo przewidzieć, co cenię sobie w powieściach. Na uwagę zasługuje również temat alkoholizmu bohatera - autor szczegółowo nam go opisał, ponieważ stanowi on również zapalniki do rozwoju wydarzeń. "Duszę czyśćcowe" to książka, która w zwięzłej fabule dostarcza nam wielu emocji, i choć akcja dzieje się na pograniczu metafizyki i realizmu, to łatwo się tu odnaleźć, tak żeby wyciągnąć z niej sens i się nie pogubić w wizji Jana. Zakończenie również na plus. Czyta się "na raz" - nie zabraknie tu wrażeń i napięcia. Autor nawiązuje tu do znanych dzieł Stephana Kinga "Smętarz dla zwierzaków ", "Lśnienie " czy "1408" - czyli do klasyków. Polecam

“Dusze czyśćcowe” to książka, która zanurza czytelnika w mroczny świat pełen tajemnic i niepokojących zjawisk. Główny bohater, Jan Stec, to postać skomplikowana i pełna wewnętrznych konfliktów. Jego podróż do Krościenka nad Dunajcem, które jest prawdziwą miejscowością, gdzie ma nadzieję odnaleźć spokój i uporządkować swoje życie po głośnej aferze z nim związanej, szybko przekształca się w walkę z własnymi demonami oraz tajemniczą siłą, która wydaje się gorsza od śmierci. 

Autor z wirtuozerią łączy elementy horroru z głębokim studium ludzkiej psychiki a jego styl pisania jest sugestywny i wciągający. Powieść nawiązuje do dzieł Stephena Kinga, takich jak “Lśnienie” czy “Smętarz dla zwierzaków”, a także widać tam inspirację twórczością Grahama Mastertona, które nadają powieści szczególny charakter. To nie tylko pełnokrwisty horror, ale również opowieść o poszukiwaniu odkupienia i zmierzeniu się z przeszłością. W książce poruszony jest także trudny temat uzależnienia od alkoholu. 

To lektura, która z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom gatunku. Jest to dzieło, które trzyma w napięciu, prowokuje do myślenia i pozostaje w pamięci na długo po zakończeniu lektury. 

Wilk.
Złowrogi
Krwiożerczy.
Czekający na swoją ofiarę. W ukryciu. Osacza ją karmiąc się jej strachem...

Krościenko. Mały domek położony nad doliną zdala od ludzkich oczu. Wokoło tylko las i biel śniegu roztaczający swój blask na całą okolicę.

Jan Stec uwikłany w morderstwo zostaje wypuszczony na wolność i zawieziony do domku w górach, aby tam zmagać się ze swoim alkoholizmem i napisać książkę o prawdziwych wydarzeniach feralnej nocy.
To, co tam przeżywa, jest swojego rodzaju pokutą, za pijackie życie, która doprowadza go niemal do obłędu. Błądząc między jawą, a snem, między życiem, a śmiercią Stec próbuje przetrwać w świecie, którego nie zna. Ogarnia go ciemność.
Mrok duszy i ciała.

A jedyne co dostrzega to droga bez końca, bez wyjścia, bez możliwości ucieczki.

I szepty. Wchodzące w jego głowę. Odbijające się od ścian. Oskarżające.
Bezradność, ciemność i mrok. Otaczyły go ze wszystkich stron jak wataha groźnych wilków.

A z ciemności wyłonił się ON. Niebezpieczny. Niewyraźny. Drapieżny...

Dusze czyśćcowe to książka pełna emocji. Autor w szczególny sposób ukazał psychikę bohatera uwikłanego w chorobę alkoholową. Jego zmagania z brakiem trunku we krwi powodują, że bohater jest na granicy. Granicy swojej świadomości, granicy prawdy o sobie, granicy swojej wytrzymałości, granicy między piekłem, a niebem... Sam już nie wie, co jest prawdą, a co złudzeniem.
A może to tylko zły sen, z którego zaraz się obudzi? Albo jakaś alternatywna rzeczywistość?

Niesamowita historia, w której mrok miesza się z szaleństwem. Stojąc w obliczu siły gorszej od śmierci, możemy się poddać, albo stoczyć walkę z samym diabłem... Co zrobisz kiedy staniesz z nim oko w oko?

Jan Stec to skompromitowany dziennikarz, który po pewnej aferze z jego udziałem zaszywa się w górskiej chacie na odludziu. Tam zamierza odzyskać spokój i napisać książkę o niedawnym skandalu z jego punktu widzenia. Jednak na miejscu musi zmierzyć się nie tylko z własnymi demonami, ale stawić czoło tajemniczej sile...

Narracja została poprowadzona pierwszoosobowo z perspektywy głównego bohatera. Dzięki temu odbiorca może nie jako na własnej skórze odczuć wszystkie towarzyszące mu emocje czy znaleźć się w samym środku opisywanej historii. Autor ma lekkie pióro, któremu nie brakuje obrazowości i sugestywności, a sama fabuła obfituje w niesamowite zwroty akcji. Pisarz sprawnie potrafi zbudować napięcie, sprawiające, że atmosfera gęstnieje z każdą przeczytaną stroną, a odbiorca coraz mocniej zaczyna pogrążać się w mroku, sięgającym samych czeluści piekielnych. Groza przenika do najdalszych zakamarków duszy, potęgując strach oraz wrażenie obłędu. Ta pozycja po mistrzowsku łączy ze sobą elementy horroru z porywającym studium ludzkiej psychiki.

"Dusza czyśćcowe" zabiorą was w świat wykreowany na wzór najgorszych koszmarów, gdzie do końca nie wiadomo, co jest jawą, a co snem, realność przeplata się z wytworami wybujałej wyobraźni, a prawda tonie w alkoholowych majakach. To lektura, która poraża nie tylko treścią, ale także ukrytą symboliką, mogącą mieć różne znaczenie dla każdego czytelnika i dowolnie przez niego interpretowana, zgodnie z osobistymi przeżyciami danej osoby. W tym właśnie widać literacki kunszt Karola Fitrzyka. Natomiast swoistą wisienką na torcie okazało się nawiązanie do twórczości Stephena Kinga bądź Grahama Mastertona.

W tej powieści znajdziecie nie tylko to, za co uwielbiany jest ten gatunek, ale o wiele, wiele więcej. Autor porusza tu wiele istotnych kwestii skłaniających do przemyśleń. Alkoholizm i trudna droga wydostania się ze szponów tego nałogu, zmierzenie się z przeszłością oraz poszukiwanie odkupienia to jedynie nieliczne z nich.

To książka, która z całą pewnością usatysfakcjonuje miłośników pełnokrwistych horrorów, skłoni do refleksji i osiądzie w umyśle na długi czas niczym statek na mieliźnie. Polecam!